Herinneringsbankje Wim en Elly Smits

16 sep 2020, 

BOVEN-LEEUWEN - ‘Het gaat, naar omstandigheden, goed met ons’, vertellen Lucie, Michel en Judith Smits, 

zittend op de bank in hun ouderlijk huis. Afgelopen mei kwamen hun beide ouders om het leven, als gevolg van een ongeval. Afgelopen zondag werd op de dijk in Boven-Leeuwen een herinneringsbankje onthuld, ter nagedachtenis aan ‘Opa Wim en Oma Elly’.

De dag van het ongeluk staat de familie in het geheugen gegrift, ‘Ontsteltenis, ongeloof, verdriet, er ging van alles door ons heen.

Dat je ouders in één klap wegvallen, dat kun je niet bevatten. En dan ook nog eens middenin in de coronatijd. Toch hebben we meteen gezegd, we gaan hun leven vieren. En dat hebben we gedaan.

Op de dag van de uitvaart zijn papa en mama naar huis gekomen. Hun kisten stonden naast elkaar in de schuur, en familie en goede vrienden konden, op gepaste afstand, afscheid komen nemen. 

Andere mensen stonden langs de route om hen een laatste groet te brengen. In de voortuin ontstond in de loop van de dagen een bloemenzee. Het was prachtig om te zien hoezeer onze ouders gewaardeerd werden en hoezeer hun overlijden mensen aangreep. Papa en mama hadden veel contacten in en buiten het dorp, sto

nden altijd voor iedereen klaar en waren actief op diverse vlakken. Ze waren geliefd door velen’, zeggen de zussen en broer met een glimlach.

Ondanks het onvoorstelbare gemis (’we hebben nog steeds het idee dat ze zo binnen kunnen komen lopen’), proberen ze de lichtpuntjes te zien. ‘Lieve berichtjes, bedankjes, bijzondere verhalen van mensen die onze ouders gekend hebben, en andere mooie herinneringen. Die bieden troost.’

Herinneringsbankje

Ter nagedachtenis aan het echtpaar Smits is afgelopen zondag een naamplaatje onthuld op ‘hun’ bankje aan de dijk.

‘Papa wandelde dagelijks een rondje over de dijk, en nam ook regelmatig de kleinkinderen mee. Vaak aten ze een appeltje op het bankje ter hoogte van de Faunastraat’, vertelt Judith.

 ‘Mijn zoon van negen jaar zag een paar weken geleden een herinneringsbankje op de hei in Laren. Hij zei meteen, kunnen we zoiets niet op het bankje van opa en oma doen? Daarop hebben we de gemeente benaderd, en goedkeuring gekregen om een naamplaatje te monteren.’ 

Het bankje was voor het gezin Smits al bijzonder, maar krijgt hierdoor een extra betekenis. ‘Ook wordt het voor vrienden, familie en bekenden een mooie plek om Wim en Elly te herinneren.’

Schilderijen

Zelf is de familie momenteel bezig met het maken van een herinneringsboekje voor hun kinderen. Behalve mooie verhalen over opa en oma, willen ze er afbeeldingen van schilderijen van Wim in kwijt. 

‘Papa schilderde erg graag, en heeft gedurende zijn leven prachtige landschappen en boerderijtjes geschilderd. Zijn werken hangen door heel Nederland, maar het is voor ons niet te achterhalen wáár. 

Het lijkt ons mooi om in het herinneringsboekje enkele schilderijen af te beelden, met de verhalen die erachter zitten.’ Mensen die een schilderij van W.C. Smits in bezit hebben, en daar iets over willen vertellen, worden uitgenodigd een mailtje te sturen naar dochter Lucie via luciesmits@hotmail.com.