Wat is er veel veranderd.

Ik ben geboren in Dreumel in 1944, toen Boezemkade 188, Nu Kooimolenweg 11.

 Het leven was toen magisch, we leefden in een roekeloosheid. We hadden een mooi leven! Met al mijn vrienden en vriendinnen, behandelden we iedereen als familie en dat waren er nogal wat.

We gingen buiten spelen, we waren altijd blij en aten alles wat ons moeder klaar maakte. (boerenkool-en andere stampotten, en wat ons land verder bracht)

We deelden onze koeken en snoep met elkander, het kostte ons een gulden.

Na school, deden we ons huiswerk,( als je dat had) en dan zo vlug mogelijk gaan spelen.

Je kon een hele dag op de kermis blijven met 10 gulden (€ 5,00 ) en soms minder...

We speelden de hele tijd voetbal of reden op fiets door de buurt we speelde met knikkers, elastiek, rolschaatsen, bikkelen, jongens en meisjes plagen, verstoppertje spelen, we klommen in de bomen en zwommen in vijvers, soms ook zonder zwembroek.

We maakten een berg met de herfstbladeren om erin te springen zonder aan de microben te denken. We konden zonder zorgen in de buurt rond lopen . We aten vruchten van de bomen en de struiken zonder ze te wassen, fietsten op de stoep zonder helm of kniebeschermers maar met een stuk karton vast in het wiel om een motorgeluid te maken .

Om met onze kameraden af te spreken om te spelen, gingen we voor hun huis en schreeuwden hun voornamen hard of belden we aan de deur.

' s Avonds na ons bad deden we onze pyjama en onze slippers aan en ten laatste om 20.00 uur lagen we in bed en zonder te praten.

We waren blij als het weerbericht s'avonds mooi weer voorspelde voor de dag nadien want dat is alles wat belangrijk voor ons was, weten of we morgen buiten kunnen spelen. Geen sociale media, maar 1 zwart-wit tv in huis, of geen we zouden niet weten wat we ermee moeten doen omdat we vrienden, vriendinnen een bal hadden.

We waren nergens bang voor, en onze ouders hoefden zich geen zorgen om ons te maken. Iedereen kende de kinderen van elkaar en kon zeggen: ′′ Wacht tot ik je ouders zie als je niet braaf bent!", niemand was boos omdat we op elkaar konden rekenen .

Men heeft ons geleerd dat voor anderen respect te hebben. Als kind hoefde je geen pratende volwassene te onderbreken!

Als de straatlantaarns aan gingen wisten we dat het tijd werd om naar huis te gaan .

We gingen graag naar school omdat we geleerd hadden om de leerkrachten te respecteren en het was een genoegen om elke dag onze klasgenoten vrienden en vriendinnen te zien .

We deden onze mond dicht voor onze ouders omdat we wisten dat als we tegen praten een erge straf kregen en die was: '' je gaat niet buiten spelen '' .

We zouden vaker moeten nadenken over al die gelukkige momenten , omdat we verdwaald zijn in een samenleving waar geen respect meer is, autoriteit, medeleven of welwillendheid voor anderen . Gezond verstand verliest ook, net als het begrip goed of kwaad.

Kopieer / plakken door het jaar van je geboorte in te schrijven en waar je opgegroeid bent en vergeet nooit waar je vandaan komt..

Vrede en liefde ....