De Paaswake begint met de paaskaars die wordt binnengedragen door de priester.
Het ontsteken van de paaskaars is voor velen een indrukwekkend moment waarbij de verduisterde kerk wordt gevuld met het licht van de paaskaars dat het licht van Christus voorstelt.
De paaskaars wordt aangestoken aan een paasvuur. Alle mensen die aanwezig zijn steken vervolgens hun eigen kaars aan de paaskaars aan.
Dit gebeurt soms direct of indirect via andere kaarsen. Hierdoor wordt de kerkruimte langzamerhand steeds sterker verlicht.
De paaskaars is een grote kaars . Deze is versierd met het kruis en de Griekse letters alfa en omega en het jaartal
De paaskaars heeft vijf ingeboorde gaten in kruisvorm waarin wierookkorrels worden gestoken.
Deze wierookkorrels worden ook wel paasnagels genoemd. Deze vijf gaten staan symbool voor de vijf wonden van Christus aan het kruis.
Afbeelding uit MSIK!: pag. 23 middelste afbeelding De paaskaars brandt verder tijdens elke viering tot aan Pasen in het volgende jaar.
Na Pinksteren brandt de paaskaars in doopvieringen en bij uitvaarten. Bij een huwelijksviering brengt het licht van de paaskaars symbolisch het geluk en als kinderen gedoopt worden wordt de doopkaars aan de paaskaars ontstoken.
In 1950 hadden we in Nederland 10 miljoen inwoners.
In 2020 17,4 miljoen.
In 1950 waren er 410.000 agrarische bedrijven.
In 2020 nog 53.000. In 1950 waren er 1,57 miljoen koeien en in 2020 1,6 miljoen.
Tussen 1950 en 2016 is er 550.000 hectare cultuurgrond onttrokken aan de landbouw en sindsdien gaat er ieder jaar nog 7500 hectare landbouwgrond verloren aan woning- en wegenbouw en aan zogenaamde natuur.
Van het grondoppervlak dat nodig is om al het voedsel te produceren om aan de behoefte van de Nederlanders te voldoen, is 1800 m2 per persoon nodig.
Die ruimte hebben we niet.
In Nederland kúnnen we dus niet eens produceren wat we zelf allemaal verorberen. Dat wordt dus al in het buitenland geproduceerd.
Denk aan koffie, wijn, sinaasappels , bananen, kiwi's , cacao/chocola en soja - palm- en zonnebloemolie .
De import van landbouwgoederen wordt geraamd op 67,1 miljard euro.
Nederland exporteert weliswaar voor 95,6 miljard euro, maar let wel!! ...
Daarvan is 27,3 miljard wederuitvoer: goederen van buitenlandse makelij die na aankomst in Nederland niet of nauwelijks een bewerking ondergaan en direct weer worden doorgevoerd naar het buitenland.
De werkelijke export is dus 68,3 miljard euro. Dat is 1,2 miljard meer dan er wordt geïmporteerd. Export bedraagt 9,5 miljard aan sierteelt, 8,8 miljard aan vlees, 8,6 aan zuivel en ei , 7,3 aan groenten, 6,2 aan fruit en 5,8 miljard aan dranken en bier .
Bedenk ook: alleen import zorgt voor faillissement van ons land!
Meer dan de helft van de geëxporteerde goederen gaat naar onze buurlanden.
Wij wonen overigens dichter bij Duitsland dan bij de Randstad .
Dan is er ook nog het feit dat er 600.000 mensen in banen werken die direct afhankelijk zijn van de agrarische productie.
Ook een feit:
Ammoniakuitstoot binnen de veehouderij daalde van 333 kiloton in 1990, tot 110 kiloton nu.
Feit: Er is 9.7 miljard kilo minder mest dan in 1990.
Feit:
Boeren hebben tussen 1990 en 2017, 187 miljoen kilo stikstof gereduceerd.
Feit:
Fosfaatuitstoot
is sinds 1990 gedaald met 60 miljoen.
Feit:
92 procent van het koeienvoer bestaat uit gras en maïs van NL bodem.
Dan ook nog even deze feiten:
In 1950 reden er 139.000 auto's rond en in 2020 8,9 miljoen.
In 1940 waren er 350.000 passagiers op Schiphol en in 2020 passeerden 58,2 miljoen mensen de incheckbalie.
Tot slot nog maar weer de opmerking dat we met 0,3% van de bevolking voorzien in de voedselvoorziening van de overige 99,7%.
En dan met droge ogen durven te zeggen dat de boeren moeten verdwijnen.
Bronnen: RVO, CBS, WUR, NZO-Zuivel, Nieuwe Oogst
Deze feiten zijn niet door mij op een rij gezet maar door Erik Terpstra - Manager projectbeheersing bij Rijkswaterstaat.
West Maas & Waal kent vele vrijwilligers voor alle verenigingen die de gemeente rijk is. Maar ook zijn er daarnaast nog mensen die hun hobby inzetten voor de gemeenschap. Henk van Coolwijk uit Dreumel is amateurfotograaf en maakt de mooiste foto’s van onze natuur en evenementen in de regio. Zijn foto’s zijn o.a. te zien in de Maas & Waler en ook wij als Extra FM maken wel eens gebruik van zijn foto’s met verslag. Dinsdag in Extra Nieuws bellen we met Henk.
In de katholieke Kerk is het een oude gewoonte om de voorspraak van de heilige Blasius van Sebaste in te roepen als hulp tegen keelaandoeningen.
Op 3 februari, de gedenkdag van de heilige Blasius, wordt in vele parochies na de Mis de zogenaamde Blasius zegen gegeven.
Hagiografie
Historisch is er nagenoeg niets over H. Blasius bekend, behalve dat hij in de vierde eeuw geleefd moet hebben. Volgens diverse legenden was hij een arts die tot bisschop van de Armeense stad Sebaste werd gekozen.
Omdat hij getuigde van zijn geloof in Christus zou hij na een gruwelijke marteling zijn onthoofd.
Zijn verering is pas in de Middeleeuwen door de kruisvaarders vanuit het Oosten naar West-Europa overgebracht.
Het meest bekend is het verhaal waarin Blasius kort voor zijn marteldood een jongetje genas dat door een visgraat in zijn keel dreigde te stikken.
Deze vertelling zou ten grondslag hebben gelegen aan de Blasius zegen in de vorm zoals we die nu kennen.
Zegen
Twee kaarsen, die op het feest van Maria Lichtmis (2 februari) zijn gezegend, worden dan kruiselings voor de keel gehouden terwijl het volgende zegening gebed wordt uitgesproken:
“Op voorspraak van de heilige Blasius, bisschop en martelaar, beschermen God u tegen keelziekte en alle andere kwalen. In de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest. Amen.
Deze week wordt alle verkeer gratis overgezet. (Foto: Henk van Coolwijk)
Maasverenconflict: hoe nu verder?
APPELTERN - Het conflict rondom de Maasveren komt iedereen inmiddels de neus uit. Na weken van stakingen en stremmingen zijn alle betrokken (en gedupeerde) partijen het zat; van de reizigers tot de veermannen, en van de bestuurders van Stichting de Maasveren tot de wethouders van de oevergemeenten.
In de onderhandelingen zit vooralsnog geen beweging. Een reiziger omschrijft de situatie treffend: ‘Hoe harder er aan het touw wordt getrokken, hoe dieper de hakken in het zand worden gezet.’
De nieuwste ontwikkeling is dat het personeel van de Maasveren afgelopen maandag het vertrouwen in het bestuur heeft opgezegd. In een brief aan de Raad van Toezicht schrijft het personeel dat er totaal geen respect is voor de medewerkers en dat het bestuur zijn best heeft gedaan, maar niet in staat is gebleken om op gelijkwaardige basis te onderhandelen met het personeel.
Reden van de onrust is een conflict over arbeidsvoorwaarden tussen de veermannen en FNV Havens aan de ene kant en Stichting de Maasveren aan de andere kant.
Het bestuur van de stichting wil, in plaats van de ondernemings-cao, een arbeidsvoorwaardenregeling (avr) invoeren. De veermannen verzetten zich hiertegen.
Inmiddels is bedongen dat veermannen die vóór 31 december 2021 in dienst traden bij de stichting onder de cao blijven vallen. Nieuwe medewerkers, die vanaf 1 januari 2022 in dienst komen bij de stichting, vallen onder het nieuwe arbeidsreglement.
Hier gaan de veermannen echter niet mee akkoord. ‘Wij willen geen tweedeling op de werkvloer’, aldus veermannen Thijs Salet en Herman Barneveld. ‘Het werken conform verschillende voorwaarden werkt concurrentie tussen werknemers onderling in de hand.’
Tot er een oplossing komt, zeggen de veermannen te staken. Om de reizigers niet de dupe laten worden van het conflict tussen werkgever en werknemer, varen de veren deze week conform dienstregeling en wordt iedereen gratis overgezet.
Stoppen met de stichting De wethouders van de drie oevergemeenten deden vorig weekend nog een poging om met de veermannen, de stichting en het FNV tot een oplossing te komen.
Tevergeefs. ‘Dit gaat niet goedkomen’, laat wethouder René Cruijsen weten. Volgens hem zou de stichting de mogelijkheden kunnen onderzoeken om een kort geding aan te spannen. ‘Het feit dat nieuwe werknemers andere (’minder uitgebreide’) arbeidsvoorwaarden hebben, wie ben jij als huidig werknemer om daar iets van te vinden?
Het moet opgelost worden’, vindt de wethouder. Een professioneel bemiddelaar moet binnenkort een laatste poging ondernemen om de partijen nader tot elkaar te brengen.
Jan van Loon, bestuursvoorzitter van Stichting de Maasveren, ziet deze onafhankelijke bemiddelaar liever nog vandaag dan morgen aangesteld worden.
Hij hoopt dat de ultieme poging om de partijen dichter tot elkaar te brengen effect heeft, en is benieuwd naar de uitkomst van de gesprekken. ‘Ook als daaruit blijkt dat wij fout zitten’, laat hij weten.
Slaagt de bemiddelingspoging niet? Dan is stoppen met de stichting het alternatief, meent Cruijsen, ‘en dan staat iedereen op straat.’ De veermannen denken dat dat niet zo’n vaart zal lopen:
Er zal altijd een partij zijn die op de situatie inspringt en de veren gaat exploiteren. Daarbij zal echter wel het winstoogmerk voorop staan, wat bekent dat er waarschijnlijk alleen gevaren wordt op piekuren. Ook dát is niet in het algemeen belang.’
Principekwestie Bij de reizigers is het geduld inmiddels op. Hans van de Pol heeft geen goed woord voor de stakingen over.
Ik ga dagelijks met de fiets van Alphen naar Oss. Normaal gesproken een ritje van 11 kilometer. Omdat ik om 07.00 uur ‘s ochtends begin, moet ik de laatste weken omfietsen via de brug bij Ravenstein, en maak daardoor dagelijks 48 extra kilometers, en ben ruim een uur langer onderweg.
Ik ben onderhand doodop, en weet oprecht niet of ik in Oss wil blijven werken als dit zo doorgaat.’ Het stoort Hans dat de twee partijen niet op een normale manier met elkaar kunnen omgaan: ‘Het is een principekwestie geworden. En de reizigers zijn de dupe.’
Van de Pol vindt dat de oevergemeenten met de vuist op tafel moeten slaan; ‘laat ze het maar overnemen. En als er niet snel iets gebeurt, dan moet ik zelf maar een bootje aanschaffen om de Maas over te komen en van het gezeur af te zijn.’
.JPG)
.JPG)
