dinsdag 13 oktober 2020

DE PEN VAN HENK



 De   Pen      van Henk van Coolwijk    Donjon    voor het weekblaadje van   Dreumel.

Nou ik was wel blij dat ik de “PEN” over mocht nemen van Frans Strik, Voorzitter van de Dreumelse Seniorenbond. Hij had al wel aan een man of vijf gevraagd of zij een stukje wilden schrijven voor het weekblaadje, maar hij wist niemand te verleiden.

Toen hij het aan mij vroeg was ik gelijk overstag, dat wilde ik wel een keertje proberen. Tenslotte ben ik een echte Dreumelaar, geboren en getogen op de Boezemkade wat later werd gemoderniseerd tot Kooimolenweg wat het nu nog steeds is.

Ik ben daar opgegroeid samen met mijn 4 broers en 3 zussen, waarvan een van de meisjes (Gonnie) op 30 dec.1960  11 jaar oud aan leukemie is overleden.

Na 12 ambachten en 13 ongelukken van bouwvakker tot paardenknecht ben ik uiteindelijk bij Jan Harteman in Tiel als vrachtwagenchauffeur terecht gekomen, waar ik een aantal jaren ben blijven werken en naar het buiteland ging rijden. Dat was in die tijd wel een heftige periode een jonge jongen uit Dreumel en (dan op die leeftijd al) rijden naar o.a. Frankrijk-Italië-Duitsland.

Toch was dat ook niet helemaal mijn ding en ging toen naar Fa. v d Kamp in Maasbommel, waar ik inmiddels woonde en getrouwd was, Maar omdat ik zoveel van huis weg was, hield dit huwelijk geen stand. Ik verhuisde weer naar Dreumel waar ik heb gewoond in de v d Kleijstraat.



Inmiddels had ik een nieuwe liefde leren kennen, Dinie (inmiddels zijn we al 35 jaar gelukkig getrouwd), en een nieuwe baan als touringcarchauffeur. Daar ik was aangekomen (dit kwam door een trucje van  Henk Hol), die mij op een dag meenam naar de zaak in Lith en mij gelijk introduceerde als nieuwe touringcarchauffeur. Daar ben ik tot mijn VUT leeftijd 62 blijven hangen.

Het begin als buschauffeur was best zwaar, met scholieren, vaak eind examenklassen HAVO MAVO enz. door heel Europa van Sweden tot Sicilië en van Ierland tot Spanje. Later begon ik er wel plezier in te krijgen, ging bijleren, zodat ik het betere werk ( OAD = oudere mensen) mocht gaan doen, en wat te vertellen had onderweg.

De laatste 15 jaar zat ik veelal in Italië (Bloemenriviera) Frankrijk aan de zuid Franse kust Cannes, bekend van het filmfestival, Nice met zijn hotel Negresco en de Boulevard de Angles, en ook Menton, ook vaak 2 x per week met een excursie naar Monaco. Ik heb ze gewoon zien lopen door het ministaatje de Grimaldis  o.a. Stefanie en Albert

Dat ben ik dus blijven doen tot mijn 62 ste, Ging daarna met de V.U.T., en dan, dan kom je thuis en zit je voor het raam te kijken, ik dacht nog: zo ga ik mijn oude dag niet invullen,  dus zocht ik een hobby.

Het eerste waarvan ik nooit had gedacht te zullen gaan doen was dat indertijd mijn buurman,  Jan Verschuren, mij meenam naar de repetities van het kerkkoor. Hier wilde ik ook bij gaan zingen want ik was R.K. opgevoed, dus kende ik veelal van wat er werd gezongen in de Heilige Missen.

Ook ben ik door Ben van Teeffelen bij de Seniorenvereniging terecht gekomen, want hij zei dat ik de juiste persoon was om reizen voor diezelfde seniorenvereniging te organiseren, maar zat dus ook gelijk in het bestuur, met veel plezier dat wel.

Verder geniet ik van mijn kinderen en kleinkinderen, ga als het even kan 2 x per week naar de Wamelse zwarte markt, heb daar inmiddels ook al heel wat “vrienden” gemaakt. En fotografeer alles wat maar interessant is ook voor o.a. Maas en Waler en Tremele.

Zo heb ik al heel wat reportages op mijn naam staan, die  zijn verschenen in de Maas en Waler, ben ook de huisfotograaf van de stichting Tremele. Ik maak foto`s tijdens alle festiviteiten van de Seniorenvereniging, ook als er festiviteiten in en rond de kerk zijn.

Heb ook nog een carnavalsonderscheiding gekregen, waar ik erg trots op ben, en me “Verdienstelijk Dreumelaar” 2018 mag noemen.

Als het even kan reis ik met mijn vrouw Dinie nog graag door Europa, niet dat ik dan zelf in mijn auto stap maar met de bus waar ik het volste vertrouwen in de chauffeur heb en dat hij het net zo zal doen als ik, gewoon dat iedereen tevreden is op het einde van de reis.

 Nu ben ik erg druk met foto’s maken van de boeren die bezig zijn o.a. mais van het land te halen, wat je ook allemaal kan zien op myalbum.com/hvcoolwijk, en ik heb ook een weblog, die is te vinden op internet als je mijn naam googelt hvancoolwijk.blogspot.com .