DE PEN VAN HENK

 De   Pen      van Henk van Coolwijk    Donjon    voor het weekblaadje van   Dreumel.

Nou ik was wel blij dat ik de “PEN” over mocht nemen van Frans Strik, Voorzitter van de Dreumelse Seniorenbond. Hij had al wel aan een man of vijf gevraagd of zij een stukje wilden schrijven voor het weekblaadje, maar hij wist niemand te verleiden.

Toen hij het aan mij vroeg was ik gelijk overstag, dat wilde ik wel een keertje proberen. Tenslotte ben ik een echte Dreumelaar, geboren en getogen op de Boezemkade wat later werd gemoderniseerd tot Kooimolenweg wat het nu nog steeds is.

Ik ben daar opgegroeid samen met mijn 4 broers en 3 zussen, waarvan een van de meisjes (Gonnie) op 30 dec.1960  11 jaar oud aan leukemie is overleden.

Na 12 ambachten en 13 ongelukken van bouwvakker tot paardenknecht ben ik uiteindelijk bij Jan Harteman in Tiel als vrachtwagenchauffeur terecht gekomen, waar ik een aantal jaren ben blijven werken en naar het buiteland ging rijden. Dat was in die tijd wel een heftige periode een jonge jongen uit Dreumel en (dan op die leeftijd al) rijden naar o.a. Frankrijk-Italië-Duitsland.

Toch was dat ook niet helemaal mijn ding en ging toen naar Fa. v d Kamp in Maasbommel, waar ik inmiddels woonde en getrouwd was, Maar omdat ik zoveel van huis weg was, hield dit huwelijk geen stand. Ik verhuisde weer naar Dreumel waar ik heb gewoond in de v d Kleijstraat.

Inmiddels had ik een nieuwe liefde leren kennen, Dinie (inmiddels zijn we al 35 jaar gelukkig getrouwd), en een nieuwe baan als touringcarchauffeur. Daar ik was aangekomen (dit kwam door een trucje van  Henk Hol), die mij op een dag meenam naar de zaak in Lith en mij gelijk introduceerde als nieuwe touringcarchauffeur. Daar ben ik tot mijn VUT leeftijd 62 blijven hangen.

Het begin als buschauffeur was best zwaar, met scholieren, vaak eind examenklassen HAVO MAVO enz. door heel Europa van Sweden tot Sicilië en van Ierland tot Spanje. Later begon ik er wel plezier in te krijgen, ging bijleren, zodat ik het betere werk ( OAD = oudere mensen) mocht gaan doen, en wat te vertellen had onderweg.

De laatste 15 jaar zat ik veelal in Italië (Bloemenriviera) Frankrijk aan de zuid Franse kust Cannes, bekend van het filmfestival, Nice met zijn hotel Negresco en de Boulevard de Angles, en ook Menton, ook vaak 2 x per week met een excursie naar Monaco. Ik heb ze gewoon zien lopen door het ministaatje de Grimaldis  o.a. Stefanie en Albert

Dat ben ik dus blijven doen tot mijn 62 ste, Ging daarna met de V.U.T., en dan, dan kom je thuis en zit je voor het raam te kijken, ik dacht nog: zo ga ik mijn oude dag niet invullen,  dus zocht ik een hobby.

Het eerste waarvan ik nooit had gedacht te zullen gaan doen was dat indertijd mijn buurman,  Jan Verschuren, mij meenam naar de repetities van het kerkkoor. Hier wilde ik ook bij gaan zingen want ik was R.K. opgevoed, dus kende ik veelal van wat er werd gezongen in de Heilige Missen.

Ook ben ik door Ben van Teeffelen bij de Seniorenvereniging terecht gekomen, want hij zei dat ik de juiste persoon was om reizen voor diezelfde seniorenvereniging te organiseren, maar zat dus ook gelijk in het bestuur, met veel plezier dat wel.

Verder geniet ik van mijn kinderen en kleinkinderen, ga als het even kan 2 x per week naar de Wamelse zwarte markt, heb daar inmiddels ook al heel wat “vrienden” gemaakt. En fotografeer alles wat maar interessant is ook voor o.a. Maas en Waler en Tremele.

Zo heb ik al heel wat reportages op mijn naam staan, die  zijn verschenen in de Maas en Waler, ben ook de huisfotograaf van de stichting Tremele. Ik maak foto`s tijdens alle festiviteiten van de Seniorenvereniging, ook als er festiviteiten in en rond de kerk zijn.

Heb ook nog een carnavalsonderscheiding gekregen, waar ik erg trots op ben, en me “Verdienstelijk Dreumelaar” 2018 mag noemen.

Als het even kan reis ik met mijn vrouw Dinie nog graag door Europa, niet dat ik dan zelf in mijn auto stap maar met de bus waar ik het volste vertrouwen in de chauffeur heb en dat hij het net zo zal doen als ik, gewoon dat iedereen tevreden is op het einde van de reis.

 Nu ben ik erg druk met foto’s maken van de boeren die bezig zijn o.a. mais van het land te halen, wat je ook allemaal kan zien op myalbum.com/hvcoolwijk, en ik heb ook een weblog, die is te vinden op internet als je mijn naam googelt hvancoolwijk.blogspot.com .

st barbara kerk dreumel gospel duo Henk en Cocky

Herinneringsbankje Wim en Elly Smits

16 sep 2020, 

BOVEN-LEEUWEN - ‘Het gaat, naar omstandigheden, goed met ons’, vertellen Lucie, Michel en Judith Smits, 

zittend op de bank in hun ouderlijk huis. Afgelopen mei kwamen hun beide ouders om het leven, als gevolg van een ongeval. Afgelopen zondag werd op de dijk in Boven-Leeuwen een herinneringsbankje onthuld, ter nagedachtenis aan ‘Opa Wim en Oma Elly’.

De dag van het ongeluk staat de familie in het geheugen gegrift, ‘Ontsteltenis, ongeloof, verdriet, er ging van alles door ons heen.

Dat je ouders in één klap wegvallen, dat kun je niet bevatten. En dan ook nog eens middenin in de coronatijd. Toch hebben we meteen gezegd, we gaan hun leven vieren. En dat hebben we gedaan.

Op de dag van de uitvaart zijn papa en mama naar huis gekomen. Hun kisten stonden naast elkaar in de schuur, en familie en goede vrienden konden, op gepaste afstand, afscheid komen nemen. 

Andere mensen stonden langs de route om hen een laatste groet te brengen. In de voortuin ontstond in de loop van de dagen een bloemenzee. Het was prachtig om te zien hoezeer onze ouders gewaardeerd werden en hoezeer hun overlijden mensen aangreep. Papa en mama hadden veel contacten in en buiten het dorp, sto

nden altijd voor iedereen klaar en waren actief op diverse vlakken. Ze waren geliefd door velen’, zeggen de zussen en broer met een glimlach.

Ondanks het onvoorstelbare gemis (’we hebben nog steeds het idee dat ze zo binnen kunnen komen lopen’), proberen ze de lichtpuntjes te zien. ‘Lieve berichtjes, bedankjes, bijzondere verhalen van mensen die onze ouders gekend hebben, en andere mooie herinneringen. Die bieden troost.’

Herinneringsbankje

Ter nagedachtenis aan het echtpaar Smits is afgelopen zondag een naamplaatje onthuld op ‘hun’ bankje aan de dijk.

‘Papa wandelde dagelijks een rondje over de dijk, en nam ook regelmatig de kleinkinderen mee. Vaak aten ze een appeltje op het bankje ter hoogte van de Faunastraat’, vertelt Judith.

 ‘Mijn zoon van negen jaar zag een paar weken geleden een herinneringsbankje op de hei in Laren. Hij zei meteen, kunnen we zoiets niet op het bankje van opa en oma doen? Daarop hebben we de gemeente benaderd, en goedkeuring gekregen om een naamplaatje te monteren.’ 

Het bankje was voor het gezin Smits al bijzonder, maar krijgt hierdoor een extra betekenis. ‘Ook wordt het voor vrienden, familie en bekenden een mooie plek om Wim en Elly te herinneren.’

Schilderijen

Zelf is de familie momenteel bezig met het maken van een herinneringsboekje voor hun kinderen. Behalve mooie verhalen over opa en oma, willen ze er afbeeldingen van schilderijen van Wim in kwijt. 

‘Papa schilderde erg graag, en heeft gedurende zijn leven prachtige landschappen en boerderijtjes geschilderd. Zijn werken hangen door heel Nederland, maar het is voor ons niet te achterhalen wáár. 

Het lijkt ons mooi om in het herinneringsboekje enkele schilderijen af te beelden, met de verhalen die erachter zitten.’ Mensen die een schilderij van W.C. Smits in bezit hebben, en daar iets over willen vertellen, worden uitgenodigd een mailtje te sturen naar dochter Lucie via luciesmits@hotmail.com.

Aquilajeugd traint bij F.C. Den Bosch

We hadden het al een tijdje aangekondigd maar vandaag, woensdag 8 juli 2020 was het zo ver! 

De pupillen van JO7 t/m JO10 mochten die middag trainen in het stadion van F.C. Den Bosch.  Het is een fantastische middag geworden.

De ouders/verzorgers en trainers/leiders brachten de kids naar het stadion. Daar zou worden getraind op een perfecte grasmat onder de bezielende leiding van de Aquila-trainers. Er werd getraind in twee sessies van een uur.

En het was net echt...kijk zomenteen maar eens bij de foto's en video.

De grasmat werd kort voor de training nog even gesproeid zodat de bal nog beter zou rollen.

Ondertussen allemaal de catacomben in om daar te wachten totdat de stadionspeaker je naam riep zodat je onder luide muziek en applaus het veld als een echte vedette kon betreden.

En toen was het uurtje echt trainen in een voor sommige spelers/speelsters overweldigende omgeving.  Je hebt toch maar mooi ooit een keer in Aquila-shirt in een echt stadion gevoetbald.

En dat alles begeleid met feestelijke Brabantse muziek uit de stadionspeakers.

Nadat de jongste teams na een uurtje trainen klaar waren kwamen de oudste twee groepen het veld op. 

Ook weer afgeroepen door de speaker. Toen een gezamenlijke foto op de middenstip en even feesten met muziek van de Snollebollekes. 

De jongsten verlieten toen het stadion en de tweede groep begon aan een pittige maar heerlijke training in een prachtige ambiance (en weer met Brabantse hits die uit de speakers knalde).

Het was een geweldige middag.

Het jeugdbestuur dankt Egon van Kessel voor de organisatie.

Hij heeft er voor gezorgd dat we vanmiddag terecht konden!

Tevens dank aan Henk van Coolwijk voor de vele foto's. 

Een aantal daarvan hebben we geplaatst op onze site. Ook dank aan de trainers/leiders voor het trainen en begeleiden. (vrije middag opgeofferd) en de ouders/verzorgers voor het vervoer naar Den Bosch en terug.

v.v.  Aquila dankt ook F.C.Den Bosch en stadion De Vliert voor de uitnodiging en de gastvrije middag. Onze Aquila "mannen en vrouwen" zijn een mooie sportieve ervaring rijker.

Veerbaas Wim Borneman overleden.

Vandaag 1 mei waren ze er allemaal de mannen van de pont om afscheid te nemen,

van een zeer gewaardeerden oud-collega Wim Borneman, die maandag 27 april op 73 jarige leeftijd is overleden.

Alle waren zij naar Maasbommel gekomen om te zien hoe Wim voor de allerlaatste keer naar de Brabantse kant voer, waar hij zo vaak had aangelegd.

Bij terugkomst in het Gelderse Maasbommel reed de auto naar zijn allerlaatste rustplaats.
Het was een mooi afscheid van de collega`s met veel verdriet maar ook vele mooie herinneringen aan een man die van jong af aan wel 60 jaar heen en weer is gevaren en velen kenden hem.

Ondanks dat hij met pensioen was mocht hij toch nog graag heen en weer varen tot vandaag, de allerlaatste keer, onder groot applaus nam hij afscheid van zijn collega`s die in grote getale en op gepaste afstand (v.w. het coronavirus) afscheid te nemen van "zijn pont".

Het was indrukwekkend, en wensen hem goede reis en zijn familie heel veel sterkte in deze moeilijke dagen. Dag Wim.

Dit stuk is van Leo Klaassen.

Met een laatste vaart op en neer tussen Maasbommel en Megen hebben familie en collega's vrijdagmiddag afscheid genomen van Batenburger Wim Borneman (73). Bijna zestig jaar lang was hij veerman op de Maas. Verknocht als hij was aan zijn vak, bleef hij tot het einde toe varen.

De wél varende veren van stichting De Maasveren, waar Borneman nog steeds als oproepkracht werkte, lagen vrijdagmiddag ook even stil. Uit piëteit voor de overledene, maar ook om zijn collega's de kans te geven bij zijn laatste vaart aanwezig te zijn. Op de wal vormden ze een erehaag voor Borneman, terwijl een trompettist het Taptoe-signaal speelden

Kijken jullie vrijdag 15 mei ook om 22.30.u S. B. S. 6 = "Hart van Nederland"

Ook kwamen er reacties van de T.V. S.B.S. 6  Hart van 

Nederland

Beste hr. van Coolwijk, ik heb gesproken met meneer van den Akker. Komend weekend gaan de Maasveren weer open voor recreanten. Wij willen daar graag wat aandacht aan besteden en daarbij ook Wim Borneman noemen. Nu zag ik op de Facebookpagina van de Maasveren heel mooie foto's staan van zijn laatste overtocht. Zouden we daar een paar van mogen gebruiken? Ik ben bereikbaar op en hoor graag. Alvast bedankt en vriendelijke groeten, Merei - redactie HvNL

Oudste en Jongste inwoner

Jammer dat Zondag 23-2-2020 de meestal spectaculaire en drukbezochte optocht in Dreumel wegens te slechte (storm en regen) weersomstandigheden niet door kon gaan.

Wat wel doorging was op dinsdag 25-2 de huldiging van oudste en jongste inwoner van ons dorp.

De oudste inwoner van Dreumel, is inmiddels al voor de derde keer voor die titel in aanmerking gekomen, en woont ook al een paar jaar in het zorgcentrum "St Barbara" hier in Dreumel, haar naam is Sientje van den Boom en is inmiddels al 98 jaar oud, maar nog fit en goed bij de tijd.

De jongste inwoner van Dreumel, die door omstandigheden niet aanwezig kon zijn was Oscar
van den Boogaard,

zoon van Pieter van den Boogaard en Ellen van Rijn, en werd vertegenwoordigd door zijn vader met een grote foto waarop Oscar te zien was.

Beiden kregen uit handen van Prins Martijn d`n Urste een unieke oorkonden, en een prachtig bouquet bloemen en natuurlijk de hartelijke felicitaties van de Prins en zijn gevolg.

Voor de jongste ging de Prins en zijn gevolg na afloop nog even bij Oscar en zijn moeder op kraamvisite.

Nieuw dit jaar en voor de eerste keer in St. Barbara, de niet onverdienstelijke titel, "Zonnetje van Barbara"

voor iemand die zich nuttig maakt voor de Dreumelse gemeenschap en soms erbuiten,

(genoemd naar de oud directeur van het zorgcentrum Piet van Zon) en dat deed Riet Gerritsen al wel bijna 35 jaar, en na door de Prins genoemd te hebben wat ze allemaal gedaan heeft in die tijd was het ook wel dik verdiend.

Ook zij kreeg een oorkonde, een speciale speld, bloemen en de felicitaties.
Daarna was het weer de beurt aan de onvermoeibare dansgarden die met hun voor dit doel een speciaal ingestudeerde dansjes in petto hadden.

Spectaculair was het optreden van het feestkwartet "De Waolkanters" die nog een aantal oudere meezingers ten gehore brachten die dan ook iedereen kon meezingen.

Omstreeks het middaguur trok dan weer eenieder naar zijn/haar kamer voor de lunch en de rust.
Want het was toch wat vermoeiend als Martijn d`n Urste met zijn gevolg een paar uur op bezoek zijn geweest .Bedankt en tot volgend jaar. Alaaf









  

Jeugdoptocht van Dreumel 2020

Vandaag 21 feb      was het weer zover, voorafgaand aan de grote optocht van Zondag 23-2, laat ook de jeugd van Dreumel zien wat zij in hun mars hebben.

Een groot aantal, veelal prachtig en kleurrijk uitgedoste wagens, loopgroepen enz. vertrekken om klokslag 14.30 u vanaf het M.F.A. D`n Hoender om een rondje door Dreumel te maken, en vergeten daarbij zeerzeker het zorgcentrum St-Barbara niet waar voor alle een lekkere versnapering wacht in de vorm van een warme bitterbal.

Zo trekt dan de bonte stoet verder door het dorp om dan na een anderhalf uur te eindigen bij het veelal door de jeugd bezochten "karrenwiel" waar ook de te winnen prijzen worden verdeeld.

Carnaval is van oorsprong een katholiek feest wat een dag of 4 duurt, tot aan Aswoensdag.

Aswoensdag is ook de eerste dag na carnaval, en tevens het begin van de vastenperiode van 40 dagen die eindigd met Pasen.

D`n Bulker (het huisblad van Dreumel dat tijdens carnaval Schutlakenrijk heet) verscheen ook dit jaar weer in een grote oplagen, en waarin bekenden en minder bekenden vooral uit de (plaatselijke) politiek weer eens fijntjes op de korrel werden genomen.

Vandaag begon dus het carnaval in Dreumel met een mooie jeugdoptocht,
Het carnavalsfeest zal ook hier duren tot dinsdagavond 11.11 u, en wij wensen jullie daar hier veel plezier in, en pas goed op jezelf.
 Bedankt

Het gespuis van de kluis.

Blijspel in drie bedrijven, door Bernd Gombold, vertaling Huib Drukker, 

Douwe Stokvis leeft op een bescheiden kamertje in een bejaardenhuis, 

maar heeft geen reden zelfs maar matig tevreden zijn, want zijn verblijf aldaar, alsook dat van de medebewoners, wordt vergald door huisdraak Amalia.

 Deze hoofdzuster schept er een sadistisch genoegen in het leven van de oudjes zo zuur mogelijk te maken. Maar dat niet alleen. Van z'n jongste zoon heeft Douwe al gedurende twaalf jaren taal nog teken gehad, terwijl hij de oudste, samen met diens pinnige echtgenote, slechts eenmaal per jaar gedurende een kwartiertje ziet,

bij gelegenheid van z'n verjaardag. En dan nog gaat het gesprek over niets anders dan het testament, dat opa eindelijk eens moet opstellen. Uiteraard ten gunste van het tweetal.

En als dan op een kwade dag de verloren zoon komt opdagen, met geen andere intentie dan van de ouwe te plukken en zich tegelijkertijd ook de andere negatieve elementen bovenmatig manifesteren,

zijn de rapen gaar en onderneemt de getergde Douwe het een en ander. Met list en bedrog weet hij de etters 'n oor aan te naaien van jewelste, met als logisch gevolg, dat het 'eind goed, al goed' lang niet voor iedereen geldt.

Wél voor de acteurs en actrices, want tot de rollen, die vertolkt moeten worden, behoren o.a. een stokdove tante, een kerngezonde, die voor hartpatiënt moet spelen, 'n rocker, die 'n arts dient neer te zetten, en 'n doodnormaal iemand, die als volledig getikt moet optreden. Och ja, en dan ook nog Fatima mee van die partij. Zij maken heel veel goed schoon.