Boeren trakteren bewoners Barbara.

 Winterse traktatie van boeren voor bewoners.

Rond kwart voor elf klonk er getoeter op de parkeerplaats voor St. Elisabeth. Twee fraai versierde tractoren, drie boeren en zes boerinnen kwamen met maar liefst 71 pakken chocomelk en 16 bussen slagroom de bewoners van St. Elisabeth trakteren.

Op warme chocomelk met slagroom dus. Als het even had gemogen, waren ze die eigenhandig aan de bewoners gaan uitreiken. Maar ja, corona. En dus hadden zich voor St. Elisabeth vier bewoners verzameld om de winterse lekkernij symbolisch in ontvangst te nemen.

Altijd zin
De chocomelkactie is een initiatief van een boer uit de regio, Edwin Sengers uit Wijchen. Drie jaar geleden ging hij samen met een handvol collega’s uit de regio op bezoek bij eenzame ouderen in verpleeghuizen. Een praatje maken, onder het genot van een kop warme chocomelk. 

Zijn initiatief werd opgepikt door zuivelcoöperatie Friesland-Campina en landelijk uitgerold. 250 verpleeghuizen worden dit jaar door boeren in heel Nederland bezocht.

Boer Jan van Wijk uit Beneden-Leeuwen is een van hen. “Ja, mooi he? Ik ben zo’n boer die altijd zin heeft in dit soort dingen. Vorig jaar wilde ik al meedoen. Maar toen was de animo te klein en werd de actie afgeblazen – waarschijnlijk vanwege corona.”

Vader en zoon

Hoewel corona nog steeds in de weg staat van een bezoek aan de bewoners zelf, is boer Jan misschien wel extra blij dat de actie dit jaar, met de nodige aanpassingen, wel is doorgegaan. 

Sinds twee weken woont mijn vader in St. Elisabeth. Op Lauwegaard.” Meneer Van Wijk senior is speciaal voor de gelegenheid naar buiten gekomen. Even is hij in verwarring als hij merkt dat het zijn zoon is die achter het mondkapje schuilgaat.

 En dan die tractor… Maar als Jan zijn vader heeft uitgelegd wat hij komt doen, is het goed. Dan zie je meneer Van Wijk vooral genieten van zijn zoons aanwezigheid.

Herinneringen

De komst van de boeren en hun tractoren roepen herinneringen op. Zoals bij mevrouw Rutten-Witsiers. Ze vindt het prachtig om te zien. 

En nee, op haar boerderij in Maasbommel hadden ze in het begin geen tractor. “Pas later hebben mijn man en ik al ons spaargeld bij elkaar gelegd en een trekker aangeschaft.” Meneer Van de Hurk, die zelf een boerenbedrijf heeft gehad in Horssen, kreeg het even te kwaad bij het zien van de imposante machines. 

De enige in het gezelschap die geen historie in het boerenleven heeft, is meneer Van Echteld. Toch wil hij wel wat kwijt: “Zonder boeren kunnen wij niet leven.”

Het levert hem een schouderklopje op van een van de boerinnen. “Zo is het maar net!”

Volgend jaar
Na een groepsfoto en gezwaai naar de bewoners die van achter glas meegenieten, starten de boeren hun tractoren om naar Barbara in Dreumel te gaan. Volgend jaar hopen ze terug te kunnen komen. En dan zelf de chocomelk uit te kunnen delen en een praatje te maken met de bewoners. Die hoop wordt breed gedeeld.

Pittoresk Vrsar in Istrië.

Dit keer hadden hadden wij gekozen voor Vrsar een schilderachtig stadje in Istrië,= (voormalig Yugoslavie) Liggend aan de kust.

Het mooie stadje is verdeeld in tweeën. Het oude historische centrum wat ligt op de top van de heuvel, en het wat moderne deel ligt aan de voet.

Vanaf de kust een prachtig gezicht over een van de mooiste archipels, wat bestaat uit 18 onbewoonde eilandjes, omringt door het kristalheldere water van de Adriatische zee. 

Vrsar heeft een levende geschiedenis achter de rug, zo kwam hier o.a. de dichter en avonturier Giacomo Casanova, 

Hier schreef hij o.a. zijn beroemde memoires. Wij verbleven in het uitstekend bekend staande hotel "Resort Belvedère" waar vanuit wij ook vele mooie en interessante excursies hebben gemaakt, en genoten van de Istrische cultuur als van de prachtige natuur. 

De eerste reisdag ging het over de autobahnen richting Zuid Duitsland waar een diner- overnachting- en ontbijt was geplant. 

De andere dag ging het met de nodige tussenpozen richting Salzburg daarna komend langs het Dachsteingebirge en Karawanken met zijn 6 km lange autotunnel. We kwamen daaraan om 17.00 u en werden de kamers ingedeeld en konden we even later aan het diner. 

Zowel het diner als het ontbijt bestond uit een overheerheerlijk buffet waar werkelijk niets aan ontbrak, en het eerste drankje was ook nog gratis ( waar zie je dat nog?) wij lagen maar hooguit 15 meter van de zee waar we `s morgens werden gewekt door enkele meeuwen, en onze kamer had ook nog een platte tv en niet onbelangrijk wifi, die ook nog gratis was.

Ook de excursies waren van grote klasse, we bezochten vele dorpje meestal uit de middeleeuwse periode en met vele kunstenaars van uiteen lopende aard. 

Ook daar kan men niet omheen hebben wij Opatija bezocht, hoofdstad van Kroatië. maar ook wel oude dame genoemd, vooral vroeger lucht en kuuroord van de Hongaarse adel.

Nu is het een van de drukst bezochte toeristenplaats met zijn 12 km lange wandelpromenade. Ook gingen we op bezoek bij de burgemeester van Moscenice,

die een rondleiding gaf door zijn dorp maar ook gelijk zij olijfolie probeerde aan te smeren die werd verkocht door zijn vrouw Cory op de hoek van het dorp. Maar ook Porec en Rovinj waren zeer zeker de moeite waard, bekend als vissers en toeristenplaats en waar we behalve genoten van een terrasje ook mee gingen met de boot het Limskikanaal op, 

Waar we aan boord konden genieten van een heerlijke lunch ( kip en/of vis) Ook mag een dagtocht over het schiereiland zelf Istrië zeker niet ontbreken en bezochten wij het plaatsje Montovun, waar je dacht hier heeft de wereld een tijd stilgestaan, zo mooi. 

Na een verdiende vrije dag gingen we ook nog een dagje naar de Briunieilanden, was het buitenverblijf waar de toenmalige dictator Tito zijn buitenlandse gasten ontving, 

die meestal een (wild) dier als geschenk voor hem meebrachten als cadeaux. Na een week van allerlei mooie excursies en een goed hotel moesten we al weer afscheid nemen, en de terugreis aanvaarden.

Het ging dan ook weer door Slovenië en Oostenrijk waar al een laagje sneeuw was gevallen op de hoogste toppen van de bergen. Met nog een overnachting en een afscheidsdiner op de beginplaats kwam er een einde aan deze prachtig 10 daagse busexcursiereis. Bedankt.

Het Hlg Vormsel-2021

Zondag 6 juni was het dan zover. De dag dat 5 vormelingen het sacrament van het Hlg Vormsel mochten ontvangen. Jammer dat v. w. het coronatijdperk maar een 50 tal parochianen aanwezig mochten zijn. 

Van de Vormelingen kwamen er 4 Noud van de Boom -Liz Verschuure - Meike Verbruggen en Caitlin Vermeulen uit Dreumel, en 1 Jan-Willem Vos uit Altforst. 

Het Heilig Vormsel werd toegediend door vormheer en hulpbisschop Mgr. R. Mutsaerts, bijgestaan door onze pastoor Titus Saro en kapelaan Jules Marbonga. 

Ook de werkgroep met o.a. Angela Sas en Helen van Leur hadden er alles aan gedaan om aan deze viering een feestelijk tintje te geven. Ook was er een klein koortje dat een aantal mooie liederen en een Nederlandstalige Hlg Mis zong, o.l.v. dirigent Cees van Esch, met op orgel Gonny Plezier. Aan het Hlg. 

Vormsel zijn verder geen speciale voorwaarden aan verbonden? behalve dat je gedoopt moet zijn, en de Eerste Hlg. Communie moet hebben ontvangen. Het Vormsel in Dreumel werd toegediend door de hulpbisschop van Den-Bosch R. Mutsaerts. 

Hij legt de vormelingen de hand op en vraagt aan de Hlg Geest om een gave, de zalving met olie (Chrisma) is om jou kracht te geven met de geest van God. Net als het doopsel kan het Hlg Vormsel maar een keer worden ontvangen. 

Nadat het koor het laatste lied had gezongen ( De Roos) konden alle vormelingen door de ouders worden gefeliciteerd, en gingen ze met z`n alle op de foto, met de Bisschop- de pastoor- en kapelaan, die hen dan ook veel geluk en sterkte wensten in het verdere leven.

Veerbaas Peer Witzel

 De bulderlach was nooit ver weg bij veerbaas Peer Witzel

ALPHEN - De bekende Maas en Waalse veerbaas Peer Witzel uit Alphen is vrijdag na een ziekbed overleden. Witzel, die zijn vrouw Anja, vier kinderen en twee kleinkinderen nalaat, is 64 jaar geworden.

Brabander (in Reusel) ‘het bourgondische Gelderland'. Hij had die woorden amper gesproken, of daar was weer die schaterlach, die hem, evenals zijn bakkebaarden, zo kenschetste.

Met filmpjes mét deze aanstekelijke lach, haalde Witzel de tv-programma’s De Wereld Draait Door en Jinek. 

r die fameuze lach zei de markante veerbaas zelf eens: ‘Maas en Waal is vlak. Ze motte oew van ver kunnen horen.’ Gevolgd door een nieuwe bulderlach. 

Kwetsbaar

‘Ik heb mijn nukken wel, hoor’, zei hij tweeënhalf jaar geleden nog in een interview met De Gelderlander. ‘Maar mijn echte ik laat ik niet gauw zien. Ik ben niet graag kwetsbaar, maar het is er wel.’

Peer Witzel was, na banen van de binnenvaart tot in de bouw, sinds 1988 veerbaas. ‘Het voelde als thuiskomen’, zei hij. ‘Weer op het water, tussen de bootjes.’ Eerst vanuit Lith en de laatste meer dan tien jaar op het pontje tussen zijn woonplaats Alphen en Oijen. 

Hij was tot op het laatst voorzitter van de Stichting Werkgroep Historisch Alphen aan de Maas, een soort heemkundekring en hij was ook (stads)omroeper bij historische evenementen.

. Tot twee keer toe mocht hij zich zelfs laten kronen tot ’s lands beste omroeper. 

Toen Maas en Walers na de massale evacuatie vanwege het hoogwater begin 1995 weer terug mochten naar huis en haard, was hij de man die op z'n Peers omriep dat de ene winkel in zijn dorp weer open zou gaan.

Peer Witzel als dorpsomroeper met zijn ratel en tekstbord, op de dijk in Alphen in 2012. © Eveline van Elk

Ook draaide de immer goedlachse veerbaas zijn hand niet om voor het organiseren van festivals en ziekenhuisbeddenraces. In zijn jonge Reuselse jaren droomde hij er nog van om paus te worden. Want dan ‘worde gedrage'.   

Buitendurper

Aan het Land van Maas en Waal was Witzel, wiens vader eigenaar was van chauffeurscafé ’

Brachtje in Beneden-Leeuwen, als ‘Buitendurper’ verknocht geraakt. ‘Achter elke bocht hier een ander vergezicht', zei hij. En ook: ‘Maas en Walers zijn krek Brabanders’. 

Dochter Marieke van den Boom-Witzel (34) herinnert zich haar vader als iemand die altijd graag mensen om zich heen had. ,,Hij straalde ook graag positiviteit uit.

En hij was ontzettend gedreven. Als hij iets deed, gebeurde dat voor 300 procent; met passie en vol inzet. Zelfs wij moesten dan wel eens even wachten.’’

Strijdbaar was haar vader ook in de zomer van 2018. Toen Witzel en andere veerbazen van Stichting De Maasveren vol passie ijverden voor een nieuwe, betere cao. Het was, toen een akkoord voor betere arbeidsvoorwaarden nog ver weg leek, volgens Witzel ‘de dood of de gladiolen'. 

Ziekte

Afgelopen november kreeg de geliefde veerpontbaas te horen dat hij slokdarmkanker had. Dochter Marieke: ,,De afgelopen maanden hield hij de mensen per mail op de hoogte van zijn ziekte. Hij kwam geregeld met updates.

 Dat was heel confronterend, maar ook mooi om te zien. Ook toen dacht hij nog aan anderen. We merken nu al hoeveel ons pap heeft losgemaakt en hoeveel mensen hij bereikt heeft. Dat doet ons ontzettend goed.’’

Mensen in Maas en Waal zijn, aldus Peer Witzel, ‘bevoorrecht’. ‘Hier is nog rust en geen grote industrie.

 Hier praat nog iedereen met elkaar. Daar moeten we met ons allen zuinig op zijn.’

Uitvaart met pontje

Vrijdag is zijn uitvaart. De familie bewijst hem die dag onder meer de laatste eer met ‘een rondje pontje’. Te beginnen in Lith, en eindigend in zijn eigen Alphen aan de Maas.  

Lustrum Zorgcentrum.

Na vijf jaar geluksmomentjes worden.

Dreumelse senioren in de ballonnen gezet.

DREUMEL - Meestal word je bij een feestje in de bloemen gezet. Maar in de ballonnen gezet worden, is net zo kleurrijk.

Dat bleek woensdag in zorgcentrum Sint Barbara in Dreumel. De bewoners, onder wie mevrouw Steendam (foto), kregen allen een ballon die een week lang op hun kamer blijft zweven. Ook diverse ruimtes hangen vol ballonnen.

Het is een cadeautje van de stichting Vrienden van Barbara, de groep mensen die extraatjes regelt voor de senioren in dit huis. De stichting bestond woensdag op de dag af vijf jaar. Ballonartiest Bella Ballon maakte ter plekke balloncreaties. 

Geluksmomentjes.

Barbara-directeur Mariël Kolvenbach zegt dat de Vrienden van grote meerwaarde zijn.

Wij hoeven nooit iets te vragen, zij komen steeds met traktaties en verrassingen. Ze zorgen voor de geluksmomentjes. Dat past precies in onze visie: we focussen ons steeds meer op het welzijn van onze bewoners.

 Je ziet dat ze daarmee ook lichamelijk erop vooruitgaan.”ij hoeven nooit iets te vragen, zij komen steeds met traktaties en verrassingen. Ze zorgen voor de geluksmomentjes. Dat past precies in onze visie:

we focussen ons steeds meer op het welzijn van onze bewoners. Je ziet dat ze daarmee ook lichamelijk erop vooruitgaan.”

De Vrienden ondersteunen sinds 7 april 2016 bewoners van Sint Barbara, en inmiddels ook bewoners van Zonne hof en bezoekers van de dag verzorging. Ze schaften onder meer een Tovertafel aan. Dat is een kastje dat interactieve spellen projecteert op een tafel.

Met hoogtijdagen zorgen de Vrienden voor een presentje en iedere zomer is er een barbecue. De stichting - met vier actieve leden en een grote groep donateurs - houdt ook  elk jaar een herdenkingsbijeenkomst voor de overleden bewoners van het voorgaande jaar. 

Bella Ballon geeft een balloncreatie aan mevrouw Gerritsen. © David van Haren

Ontmoetingstuin en babbelbox

Het laatste grote project dat de Vrienden realiseerden, is een ontmoetingstuin met twee beweegtoestellen. 

Ze kloppen bij de Rabobank en diverse fondsen aan voor financiering. Daarnaast betalen de Vrienden zelf een bijdrage.

Het afgelopen jaar is het geplande ‘grote project’ dat de stichting wilde realiseren niet doorgegaan vanwege corona.

 De stichting heeft wel de medewerkers van het zorgcentrum een klein presentje gegeven als steunbetuiging. De bewoners kregen een opbeurende kaart.

Toen Barbara gesloten was, heeft de stichting een ‘keuvel box’ geïntroduceerd: een geluidssysteem waarmee bewoners toch, op veilige afstand achter glas, met elkaar familie konden praten. ,,Daar kwamen ze echt meteen mee aanzetten”, zegt Kolvenbach. ,,Dat is zo mooi!”

De stichting is ontstaan vanuit de wens van Greetje van Beers wier moeder vijf jaar geleden in Barbara verbleef. Zij kwam met idee voor een vriendenstichting naar Kolvenbach.

Palmpasen

 Vandaag is het Palmpasen, het begin van de Goede Week, de laatste vastenzondag voor 

Pasen.

Op deze dag wordt de feestelijke intocht van Jezus in Jeruzalem herdacht. en verwelkomden hem met palmtakken.

Volgens de evangeliën wist Jezus op dit moment al dat lijden en dood hem wachtten.

Al in de middeleeuwen kenden veel Europese steden palmpaasprocessies, waarin Jezus' intocht in Jeruzalem werd nagebootst.

Optochten van kinderen die achter een fanfarekorps aanlopen en in hun hand een palmpaasstok houden, zijn hier, in bepaalde delen van Nederland, een overblijfsel van.

De palmpaasstokken zien er per regio anders uit, 

Op deze dag begint voor de christenen de Goede Week. Deze begint op Palm- of Passiezondag, de zesde zondag van de veertigdagentijd en eindigt met Paaszaterdag. Het doel van de Goede Week is de overweging van het lijden en sterven van Christus. 

De laatste dagen van de Goede Week - Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Paaszaterdag - vormen het hoogtepunt van de voorbereiding op Pasen.

De benaming 'Goede Week' verwijst naar het gegeven, dat de dood dankzij Jezus definitief overwonnen is.

Lange tijd mochten tijdens de Goede Week - en dat gold ook voor de daarop volgende paasweek - geen zware lichamelijke werkzaamheden worden verricht.

Bij het begin van de Goede Week, op Palmzondag is er de palmwijding. Deze herinnert aan het gejuich, waarmee men Jezus bij zijn intocht ontving.

Klein Pastorke Kurstjens overleden.

 Rector en Emeritus-Pastoor Pierre Kurstjens is in huize Barbara overleden op 89 jarige leeftijd.

Emeritus-pastoor Kurstjens werd in Tilburg geboren op 19 oktober 1924 en priester gewijd op 3 juni 1950.

Hij was achtereenvolgens werkzaam als kapelaan te Den Dungen van 1950-1952 (parochie H. Jacobus de Meerdere), als kapelaan te Eindhoven van 1952-1957 ( Parochie H. Paulus),

Als kapelaan te Tilburg van 1957-1967 (parochie O.L. Vrouw Onbevlekt Ontvangen), als pastor te Sint Anthonis van 1967-1969 (parochie H. Antonius Abt) en als pastoor van 1969-1989 te Wamel ( parochie H. Victor en Gezellen)

In 1989 ging hij met emeritaat en heeft zich daarna nog heel erg verdienstelijk gemaakt als rector van St. Henricus te Wamel en St. Barbara te Dreumel tot Kerstmis 2013.

Met Emeritus-pastoor Kurstjens verliezen we een goede herder die zeer betrokken was met de mensen in Maas en waal en die een rotsvast vertrouwen had in Onze Lieve Heer.

In lief en leed was hij de mensen nabij en leefde hij met de mensen mee. Kenmerkend was zijn positieve en humoristische instelling in het leven en zijn grote belangstelling voor mensen. Tot op het laatste toe heeft hij mensen bezocht en bleef hij bidden voor zijn mensen.

Toen hij met emeritaat ging onderhield hij goede contacten met de jonge priesters en hij heeft hen met raad en daad bijgestaan. Ook droeg hij het Sint-Janscentrum, de priesteropleiding, een zeer warm hart toe.

Met dankbaarheid mogen wij terugkijken op een goede herder en collega die eenvoudig leefde, hartelijk was, sociaal en plichtsgetrouw. Moge God hem belonen met de eeuwige vrede in het koninkrijk der hemelen !

Koster Huub vertelt.

Een enthousiaste koster vertelt …

Huub, wat is er zo mooi aan het kosterschap?

Vanaf september 2005 ben ik, Huub van Teeffelen, koster in de Wamelse kerk. Graag wil ik als gelovig mens een bijdrage leveren aan godswerk hier in onze parochie.

 Daarom wil ik als verlengstuk mijn bijdrage leveren in het vieren van de heilige mis. Dit doe ik samen de pastoor of kapelaan en met Wil van Wel en soms met het gezin.

En wat brengt het geloof voor jou en je familie?

Het geloof is liefde en dat ervaar ik elke dag in onze ontmoetingen en gesprekken met de andere mensen.

Daarnaast geeft geloof steun in het leven van elke dag. Elke dag zijn er weer nieuwe uitdagingen van het leven.

 En God geeft mij kracht, steun, wijsheid, humor en vertrouwen om de dingen zo goed mogelijk te doen.

Geeft het geloof je ook extra steun in deze corona-tijd?
Dat denk ik wel. Het is voor vele mensen een bijzondere tijd. God leert mij om de dingen te zien zoals ze zijn. Daardoor blijf ik rustig en vertrouw op de toekomst.

Wat hoop je dat je je kinderen hebt meegegeven?
Gods liefde! Dat God altijd van je houdt wat je ook doet en wie je ook bent. Dat je altijd op elk moment kunt rekenen op God; s liefde en genade voor jou.

Hoe belangrijk is het dat je kleinzoon nu ook gedoopt is?

Ik ben erg blij dat onze kleinzoon gedoopt is in de kerk waarin ik ook koster mag zijn. Ieder mens heeft vroeg of laat Gods hulp nodig. 

Daarom is dopen belangrijk om een alvast een lijntje met boven te hebben. En een belangrijke ondergrond voor zijn levenspad!

Huub, bedankt voor dit interview!

Het dorp van toen. Bert Luijpen

 

Sloop boerderij Rutten 2021

 Op 23 februari 2021 ging een van de markantste boerderijen in Dreumel tegen de vlakte om plaats te maken voor min 3 seniorenwoningen.

De boerderij stond op de hoek Rooijsestraat 72 - Zwaanstraat. Het stond bekend als "de Rut" genoemd naar de eerdere bewoners Cees Rutten = vader en Frans Rutten = de zoon.

Voor zover bekend was dit de derde boerderij op deze plaats. Uit eerdere gegevens stond hier in 1809 ook al een boerderij, maar wie hier toen in woonde is onbekend gebleven.

Wel is bekend dat de boerderij in 1832 eigendom was van Burgemeester Willem Storij, die van 1798 tot 1817 Burgemeester van Dreumel was.

Hij had hier een grote boerderij met erf -schuren en wat hooimijten, maar ook een tuin. Hij overleed in 1883.

Vervolgens kwam de boerderij in het bezit van respectievelijk zijn zoon Egbert Storij en zijn kleinzoon Cornelis F X Storij.

Op maandag 23 mei brak er een geweldige brand uit dat het pand en de voorradige graan-hooi stro- hout, maar ook landbouwgereedschap verloren ging, slechts een wagen en een ploeg die op het erf stonden bleven gespaard van de vlammenzee.

Ook drie paarden een veulen zo ook een varken en de jachthond overleefden de brand niet, en van de inboedel kon niets meer worden gered. 

Een geluk zowel huis als inboedel waren verzekerd. De oorzaak bleef onbekend.

Tijdens de watersnood van 1926 moesten wel het aanwezigen vee in veiligheid worden gebracht,

Het huis werd inmiddels alweer bewoond door de uit Wamel afkomstige Cees Rutten. Cees had een hengstenhouderij en woonden daar met vrouw en kinderen, Jo-Cees-Mies-Bep-Mien en Annie.

Deze boerderij werd omstreeks 1930 afgebroken en vervangen door een nieuwe boerderij, die zoon Frans inmiddels had overgenomen. Na het overlijden van Frans Rutten werd het pand met landerijen in 2011 verkocht aan Fam Gubbels.

Aannemer Alien van den Bosch die inmiddels was begonnen met zijn "Plan Rooijsestraat" stond de boerderij al wel langere tijd leeg, en is ook nog een tijdje bewoond door Fam. Hoogeveen

Voor dit plan Rooijsestraat zijn aan de nieuw aangelegde weg "Groot Hoogveld" inmiddels al een aantal woningen gerealiseerd.

De boerderij die vele stormen -sneeuw en zelfs een tweede wereldoorlog heeft doorstaan ging nu  23-2-2021  met veel bekijks van buurt- en dorpsgenoten om 11.45 u tegen de vlakte. 

Bronnen Tonnie van Wichen-van Welie - Annie Mulders dochter van Cees Rutten S.R. His-Gis

Henk van Coolwijk - Fotografie - Archief Stichting Tremele.

Ad en Ria dragen het stokje over

Ad en Ria dragen het stokje over

Als koster was Ad de Lang ruim 13 jaar lang een vertrouwd gezicht in de kerk van Dreumel, terwijl zijn vrouw Ria meedraaide in de avondwakegroep en de poetsgroep.

Dit jaar zijn ze gestopt als vrijwilligers. “Het vertrek van kapelaan Steijaert was het juiste moment om te stoppen”, vertelt Ad. “Ik heb prettig met de kapelaan samengewerkt. 

Als er een nieuwe priester komt, moet je toch weer op elkaar ingespeeld raken en mede gezien mijn leeftijd (74) en de bijkomende ongemakken, heb ik de knoop doorgehakt. Met pijn in mijn hart want ik deed het gruwelijk graag.”

Tweede thuis

Ad was dagelijks in de kerk te vinden en deed op weekbasis al gauw 10 tot 15 uur vrijwilligerswerk.

“Als koster ben je een soort gastheer. Je steekt de kaarsjes aan, zorgt dat de verwarming op temperatuur is, legt de misboekjes achterin de kerk en zet alles klaar voor de priester.

Je werkt een vast ritueel af. Als koster vind je het prima om op de achtergrond je ding te doen. Ook draaide ik een muziekje voordat de mis begon. Dat werd gewaardeerd.”

“Ik kan er echt van genieten als alles op rolletjes loopt, vooral bij grotere gebeurtenissen. Zoals de afscheidsmis van kapelaan Pieter Zimmerman met aansluitend een processie naar Huize Barbara,

met wierook en baldakijn, wat echt zo’n nostalgische sfeer van vroeger gaf. 

Of de installatie van pastoor Titus, waar twee bisschoppen bij waren, Mgr. De Korte en de bisschop van Titus uit India. Je bereidt alles voor, legt de rode loper uit en als er dan een mooie mis volgt, kan het niet meer kapot.”

Met de touringcar naar Kevelaer

Ook Ads vrouw Ria heeft vele uren aan de Kerk gegeven. De avondwaken verzorgen, koperpoetsen, het organiseren van de bedevaart naar Kevelaer en 1001 andere klussen. “De bedevaart naar Kevelaer was best spannend”, zegt Ria met een glimlach. “Het was veel geregel om alles rond te krijgen met de touringcar.

 En het idee dat we in Kevelaer iemand zouden vergeten mee terug te nemen, hield me ’s nachts wel wakker.”

Des te meer genoten Ad en Ria van hun verzorgde reis naar Rome. “Dat was onvergetelijk”, vertelt Ad.

“We gingen met een klein gezelschap onder leiding van pastoor Massaer en hebben in een voormalig klooster overnacht. In drie dagen tijd bezochten we prachtige kerken en ik mocht zelfs misdienaar zijn.”

Kracht uit geloof

Het geloof is belangrijk voor Ad en Ria. Niet alleen kijken ze met veel plezier terug op hun Romereis, ook hun bezoek aan Lourdes was onvergetelijk.

“Die prachtige lichtjesprocessie in de avond, samen bidden met mensen uit alle landen: heel bijzonder”, zegt Ad. “Daar op die plek waar Maria is geweest, krijg je steun en kracht. Dan kun je er weer tegen”, vult Ria aan.

Ad en Ria, namens de parochie hartelijk bedankt voor alles!

De Kroondert

 

 De Kroondert

Hoeve 'de Kroondert', grote T-boerderij uit ca 1850 ligt op een hoek tussen twee oude wegen die vanuit de dorpskern van Dreumel naar het noorden en oosten lopen. 

De boerderij ligt op een ruim erf waarop diverse fruitbomen. De boerderij ligt met zijn voorgevel gericht op de Vluchtheuvelstraat. 

De boerderij is opgetrokken uit baksteen onder een met riet gedekt schilddak met schoorstenen en bestaat uit een woongedeelte en een stalgedeelte. 

Het woongedeelte heeft een lage verdieping, een dubbele gesneden deur en vensters met luiken. Aan de oostelijke gevel is ca 1900 een serre aangebouwd, uitgevoerd in hout onder een plat dak.

 Het stalgedeelte heeft een houten gebintconstructie en aan de achterzijde een groot overstek voor wagens. In de stal is de oorspronkelijke indeling nog goed herkenbaar. Aan de oostzijde van de stal is de muur gedeeltelijk vernieuwd circa 1900; in die periode is over een lengte van ca 5 meter de stalmuur verhoogd ten behoeve van een bijkeuken. 

Ook is in die periode een muur gebouwd, haaks op de oostelijke muur. Deze muur verbond een bestaande schuur met de boerderij. Die schuur is een wagenschuur op rechthoekige plattegrond en is opgetrokken uit baksteen onder met pannen gedekt zadeldak. In de gevels diverse rondboogvensters in gietijzer uitgevoerd.

 De top van de gevel is ca 1900 vervangen en de dakrand afgewerkt met een gesneden windveer. Haaks op deze oudere wagenschuur is een kleine schuur gebouwd, verbonden door een grote opening in de noordgevel van de oudere schuur.

 De nieuwe schuur is eveneens ca 1900 gebouwd en is opgetrokken in baksteen en een met pannen gedekt zadeldak. Ook hier een gesneden windveer. Boerderij met aangebouwde schuren wordt omgeven door een muur die gedeeltelijk samenvalt met de achterkant van de oude schuur en de zijgevel van de nieuwere schuur.

 In de ommuring is aan de voorzijde van de boerderij een toegangshek gemaakt ca 1850 bestaande uit twee houten pijlers waarop een ijzeren boog.

De boerderij met aangebouwde schuren en ommuring is van algemeen belang vanwege de architectuur 

-historische waarde (voorbeeld van een T-boerderij in fasen gebouwd, redelijk gaaf bewaard, bijzondere elementen uit ca 1900, bijzondere detaillering in entreehek), vanwege stedenbouwkundige waarden (beeldbepalend element).