Dreumel en de Waal

Wist u dat:

Het gebied van Dreumel 1000 jaar geleden zo aantrekkelijk was om te wonen? Dat de Waal toen nog langs het dorpshart stroomde? Dat de rivieren nog alle ruimte hadden? Dat de eerste dijken nog geen meter hoog waren? Dat ze eerst aan de zij- en achterkant van het dorp lagen en pas later aan de rivierkant? Dat er al vroeg strijd was met de buurtdorpen? Dat de dorpen uit eigenbelang besloten hun dijkjes met elkaar te verbinden zodat de dijkring van Maas en Waal ontstond? Dat je voor de bedijking niet op terpen hoefde te wonen maar dat terpen juist nodig waren na de bedijking?

Op dit thema, wat georganiseerd was door “Stichting Tremele” van Jos van Koolwijk waren velen mensen op af gekomen die weleens wilde weten wat er van/af de ijzertijd tot in de 20 ste eeuw hier en langs de Waal zich had afgespeeld.

Daarvoor was landschap historicus Ferdinand van Hemmen speciaal door de “Stichting Tremele” uit genodigd omdat aan de vele aanwezige Dreumelnaren via een power-point presentatie te laten zien. Het was een groot succes waar velen op af waren gekomen.

Tekst "Stichting Tremele" Dreumel.

Lezing over hoe de Dreumelnaren eeuwenlang het water trotseerden,

hoe ze daarbij gingen excelleren in het Land van Maas en Waal en hoe verknocht ze waren aan hun dorp...

Die Dreumelnaren zijn een apart slag mensen. Daar kom je achter als je in het natte verleden van hun dorp duikt. Dijkjes bouwend en sloten gravend, veroverden ze eeuwen geleden hun land op het water. De toekomst leek rooskleurig. De ingedijkte gronden waren vruchtbaar en de Waal bij het dorp bood volop kansen om de kost te winnen. 

Maar de voorspoed was niet duurzaam. De dijken waren allesbehalve een waarborg voor droge voeten; heel Maas en Waal ging dat merken. Gelegen in het afvoerputje van de streek, was Dreumel extra de klos. Alles moesten de dorpelingen uit de kast halen om het hoofd letterlijk en figuurlijk boven water te houden. Ze bouwden terpen, lapten hun dijken op, bouwden poldermolens en reserveerden een enorm gebied voor waterberging. 

Uiteindelijk kreeg Dreumel het karakter van een eiland. Een gebied, dat je misschien zou moeten verlaten. Toch deden de Dreumel naren dat niet. Waarom niet? Dat ontdekken we misschien met z’n allen op de lezing in PowerPoint van landschapshistoricus Ferdinand van Hemmen